سلام

کم‏کم، یک سال از آغاز نوشتنم در این صفحه می‏گذرد...
روزهایی که سرشار خاطره‏ها و لبریز یادهایی است که هر کدام‏شان عمری را پیش چشمانم می‏نهند...

نمی‏خواهم اظهار خوش‏حالی از یک‏ساله شدنم کنم...

می‏خواهم چند نکته که در این یک سال به دست آورده‏ام را بگویم...

1- اینجا وبلاگ است، وبلاگ را جایی برای بیرون ریختن حرف‏های خودم می‏دانم...
وبلاگ، با یک سایت تخصصی تفاوت دارد.

2- آن‏چه می‏نویسم تراوشات ذهنی من است و می‏توانم از همه نوشته‏هایم دفاع کنم، اما یادداشت‏هایم را جایی برای دفاع از افکارم نمی‏دانم...

3- موضوعی که باعث اعتراض بعضی از دوستان عزیز و دوست‏داشتنی‏ام شده، لحن تند من در مواجهه با مسئولین اجرایی جمهوری اسلامی است که تاکنون بیشترین نظرات انتقادی که در قسمت نظرات نوشته شده، مربوط به این موضوع بوده است.
در عین حال که خود را موظف به رفتار انسانی و اسلامی می‏دانم اما معتقدم که وقتی فردی در جمهوری اسلامی مسئولیتی را به دوش می‏گیرد، ساکت ماندن مردم در برابر انحرافات او، بزرگ‏ترین خیانتی است که می‏توان انجام داد.

4- من خودم را چسبیده به هیچ‏کس نمی‏دانم پس به خودم حق می‏دهم و بیش‏تر از آن وظیفه خودم می‏دانم که وقت انتقاد از مسئولین، کاملا صریح، تند و بدون تعارف و خالی‏بندی‏های معمول، آنها را از حصاری که اطراف خودشان کشیده‏اند بیرون بیاورم و هر چه حق‏شان است بارشان کنم...

5- در این مدت بعضی از دوستان، خیلی مرا تحویل گرفتند، بعضی هم نوشته‏های مرا مورد نقد خویش قرار دادند که از همه آن‏ها سپاس‏گزارم...

6- برایم دعا کنید که سخت محتاجم...

یاعلی

دوستان سلام
ایشالا من رو از دعای خیرتون بی‏نصیب نمیزارید.

توی این مدت اگه خوبی دیدین اشتباهی بوده!
بدی‏هایی هم که دیدین حتما حلال کنید...

درود

من اینجا رو تخته‏ش کردم، ولی حذفش نمی‏کنم، می‏خوام یادگاری نگهش دارم!

دوستان عزیزم! به خدا خیلی اوضاعم به هم ریخته، نمی‏خواستم شماها رو ترک کنم، به خدا برای خودم هم خیلی سخت بود که اینجا رو دیگه ول کنم اما چاره‏ای ندارم.
نمی‏توانم مشخصا بگویم که چرا دیگر نمی‏نویسم، اما همین‏قدر بدانید که امروز دریایی از غم و درد بر جانم سایه افکنده...

دوست داشتم برایم دعا کنید...
ایشالا دعا می‏کنید و خدا هم به یمن توجه شما، مرا از این بند بلا رها می‏سازد و ...
ایشالا برمی‏گردم...

آخرین یاعلی

سلام به همه

چه خبره بابا

ای ول به این همه دل‏سوزی

ببینید من که روز شونزهم گفتم که میخام یه سبک نوشتاری رو شروع کنم.

هر کی میاد اولین هرفش همینه که غلت املایی داری آقا.

خب دیگه ام‏روز که نشد بنویسیم.

ایشالا از روزای بعد.

یا علی

سلام به همه‏گی دوستان و عزیزان

بزارید یه خورده آسون‏تر بنویسم.

ببینید! تا به این‏جا نمی‏خاستم توی وبلاگ اسم کسی رو بیارم یا به کسی نقدی بزنم یا ...

تنها کاری که انجام می‏دادم نوشتن کلیاتی درباره سدور انقلاب بود.

اما از ام‏روز دوست دارم یه جور دیگه بنویسم:بی‏تکلف و کاربردی(همون مسداقی)

دوست دارم در این مورد بیش‏تر کمکم کنید.

اما خودم این‏جوری تسمیم گرفتم که درباره اهداف فراموش شده انقلاب اسلامی در دولت‏های آقایان هاشمی و خاتمی به گفت‏و‏گو بنشینیم.

یک عزیزی هم به شدت به ما توپیده بودند که چرا اسم کوچک سیدعلی را می‏برید.

باید به این گرامی‏برادرمان بگویم که من این‏گونه سخن‏گفتن را بی‏ادبی به پیش‏گاه ایشان نمی‏دانم، تازه فکر می‏کنم کلی عزمت و بزرگی در پس این‏جوری اسم‏بردن خابیده است.

دوست داشتم درباره چیزهایی هم که می‏نویسم، نزر بدهید.

راستی! هرکی دعوتنامه gmail می خاد بگه.

 خدا نگه‏دار

          یا علی  

              با سلام

امید که زیر سایه حضرت صاحب الزمان  و در پناه آن بزرگ مرتبه در نزد خدا , لحظه های مان پر از الوهیت و عشق به یگانه بی هم تا باشد.

این روزها به شدت مشغول درس خواندن هستم و به قول مدیران خیلی باکلاس و خیلی پرکار, حتی وقت سرخاراندن هم ندارم.

ان شاالله بعد از نوروز سبز و پر بهجت دوباره می نویسم.

خدایارتان و علی هم راه تان

یا علی

به نام یگانه زیبای بی زشتی

آنچه امروز دستمایه نوشتن شده است آن است که عنوانی که برای بلاگ انتخاب کرده ام به چه معنایی است و اصولا چرا این عنوان؟

در جواب این سوال خودساخته باید بگویم که:

عنوان «با سید علی تا فتح قدس و مکه» عبارتی است برای نشان دادن افق دید آرمان صدور انقلاب.

به سخن دیگر هدف ما برای نشر این آرمان بزرگ همانا بیداری اسلامی است که اولین تیرهای آن به سوی قدس و مکه روانه می شود.

جای گفتن این نکته هم هست که ما هیچ باکی از این نداریم که آرمان هایمان حکومت های سراسر ویرانی و ظلم شیخ نشین های خلیج را زیر سوال برد.

ما عقیده خود را که عقیده امام بزرگوار است تبلیغ می کنیم و خط قرمز ما فقط برخورد فیزیکی است.

یعنی آرمان صدور انقلاب هیچ نیازی به توسل به قدرت بیرونی ندارد و همین که خود را تبلیغ کند برای تحقق آرمانش کافی می داند.

پس به امید آن روز که نماز ظهرمان را پشت سر «سید علی» در جوار کعبه مقدس که امروز به اشغال مشرکان درآمده است به جای آوریم. 

دعا کنید ما را

به نام خدای سیب و سخن

و به نام خدای خمینی

و اینک...

آمدنمان را توجیه کنیم ابتدا

زان رو آمده ام تا بگویم که آن بزرگ امام که خدایش با اولیا محشور کند آرمان هایی داشت بس بزرگ و محکم که جزئی از ارکان این نظام است. پس برای هماهنگی بیشتر این تئوری که همان سامانه حکومتی مبتنی بر فقه شیعه می باشد باید همه جزئیات آن را فهمید و پیاده کرد.

آنچه که در اسناد و سخنان آن پیر سفرکرده به جای مانده است پر است از اشارات و تصریحات فراوانی که درباره صدور انقلاب است و بعضی از مخالفین فکری امام این سخنان را توسعه طلبی اسلامی نام نهاده اند.

پس هدف این بلاگ نشان دادن پاره ای از افکار حضرت امام خمینی است که فکر میکنم در تعامل ما با دنیا مفید و تاثیرگذار خواهد بود.

باید متذکر شد که نظامی که هم اکنون بر پایه این تئوری بنا شده است فاصله زیادی با این تئوری دارد که یکی از کمبودهای آن نیز همین مقوله صدور انقلاب است که به دلایل فراوان تاکنون از پرداختن ریشه ای و استراتژیک به آن کاهلی شده است.

در این میان نقدها و یاری صمیمانه و تیزبینانه دیدار کنندگان از بلاگ بنده را در نوشتن بهتر و مفیدتر این مباحث یاری می دهد.

یا علی.