داشتم بخش‏هایی از فیلمی را می‏دیدم که از تلویزیون پخش شده بود؛ فیلم‏هایی درباره‏ی تاریخ انقلاب و حوادث پس از آن.

از امروز بعد از ظهر این تصویر از ذهنم نمی‏رود که حضرت امام رحمة‏الله‏علیه در خلال خواندن پیامی که ادوارد شوارد نادزه از سوی گورباچف آورده بود، یک جمله گفت و رفت. مثل پیرمردها دست راستش را پشت کمرش گرفت و با آرامش تمام از اتاق رفت بیرون. و پیش از آن تنها یک جمله گفت: می‏خواستم فضای بزرگ‏تری پیش روی گورباچف باز کنم.(نقل به مضمون)

همان وقت به یاد سوالی افتادم که معمولا سر کلاس داستان از استاد پرسیده می‏شد. سوال این بود: ما نمی‏توانیم سبک جدیدی ایجاد کنیم؟ چه لزومی دارد بر اساس قواعد پیش‏ نوشته‏ی کسان دیگر داستان بنویسیم؟

و جواب همیشه این بود که شمایی که نمی‏توانید داستان کلاسیک بنویسید و داستان مدرن را نمی‏شناسید چگونه می‏توانید سبک جدیدی ایجاد کنید؟

سوال این‏جاست. چرا کسی از این رفتار امام این برداشت را نکرد که امام با دیپلماسی و رفتار دیپلماتیک و مسئولانه آشنا نیست؟ چرا کسی اعتراض نکرد که چرا امام غیرمسئولانه رفتار کرده است؟