سعی میکنم برخلاف خیل دوستان وبلاگنویسم درباره احکام قضایی داوری نکنم؛ گرچه این را میدانم که دستگاه قضایی گاهی اوقات در برابر فشارهای سیاسی و غیره آنچنان سست عمل کرده و یا گاهی اوقات آنچنان بیحوصله و دریده وارد مسایل شده است که احتمال هر حرف مفتی درباره این دستگاه علیه عدلیه در حد بیش از 50 درصد است.
آنچه امروز بر سر زبانها افتاده است حسین موسویان و اتهامهای سهگانه اوست؛ که البته وظیفه دستگاه قضایی است که کار خود را به خوبی انجام دهد. اما چیزهایی این وسط هست که گویی شخص ریاست دستگاه قضایی و مدیران ارشد آن مایل به دیدن آن نیستند. چیزهایی که -تا آنجا که ما شنیدهایم و گفتهاند- باید مورد توجه ویژه باشند.
این حرفها را اگر خودمان بزنیم معلوم نیست چه رفتاری ببینیم؛ اما این چند جمله را از زبان آیتاللهخامنهای بخوانید:
اگر مردم، قوه قضاییه را به عنوان ملجأ و پناهگاه خود احساس کنند و چنین نگاه امیدوارانهای به آن داشته باشند، میتوان گفت قوه قضاییه به اهداف خود رسیده و موفق بوده است؛ اما اگر چنین نگاهی وجود نداشته باشد، باید تلاش بیشتری انجام شود.
کلمات جالبی در این دو جمله هست؛ ملجأ، پناهگاه، نگاه امیدوارانه. واقعا مسئولان دستگاه قضایی تا حالا برای این حرفها چند گرم تره خرد کردهاند؟ خوشبختانه دستگاه قضایی ثابت کرده است که در هر صورت کار خودش را میکند و هر چه خودش تشخیص بدهد همان است.
توجه داشته باشید که رهبر انقلاب، بعد از هشت سال از ریاست آیتالله شاهرودی بر دستگاه قضایی این سخنان را بر زبان جاری میکنند. البته نیازی به استناد هم نیست؛ چه کسی شک دارد؟ آیا امروز دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ملجأ و پناهگاه مردم است یا مایه دستدرازی قانونبازان به همه چیز و همه چیز و همه چیز؟
نمیخواهم متن انقلابی و تند بنویسم. اما نمیفهمم دستگاه قضایی خود را در قبال این جملهها مسئول میداند یا نه؟ کاری به هیچ موردی ندارم، دوست دارم احساس عمومی مردم را به رخ قوه قضاییه بکشم. ببینید:
نباید به واسطه احتمال جنجالآفرینی، در مقابل مجرمی که وابسته به جریانهای سیاسی است، کوتاه آمد.
نقل این نکته هم جالب مینماید که حضرت ایشان دستگاه قضایی را در حین تحویل ریاست به ایشان، به خرابه تشبیه کرده بودند. سوال میکنم؛ جناب آقای شاهرودی! به نظر خودتان که لابد دستگاه قضایی امروز در شرایط آرمانی آرمانی آرمانی است. اما مردم نظرشان درباره دستگاه قضایی چیست؟