سوار اتوبوس شدم. ایستاده بودم. داشتم ساختمان‏های کنار خیابان را نگاه می‏کردم.

به یاد آن حرف‏هایش افتادم. چند روزی بعد از اشغال عراق به دست امریکا و انگلیس، کتابی چاپ کرده بود. می‏گفت «می‏خواستم توی مقدمه کتاب، اشاره‏ای هم به حمله اشغال‏گرانه و ظالمانه امریکایی‏ها به عراق بکنم اما خدا را شکر که این کار را نکردم» و در ادامه می‏گفت «آخر عراقی‏ها که الان کلی راضی هستند و امریکایی‏ها را دعا می‏کنند»‏

بگذریم...
نمی‏دانم دقیقا چند سال و چند ماه از اشغال عراق و پایان حکومت صدام گذشته است. مهم هم نیست. مهم این است که از آن زمان تاکنون مردم عراق در آسایش چندانی نبوده‏اند. مهم این است که ...

یک بار انفجار در مضجع شریف حضرت علی علیه‏السلام، دوبار بمب‏گذاری در حرم امام هادی و امام حسن عسگری علیهما السلام و ظلم و بی‏داد هر روزه اشغال‏گران و بقیه زورگویان نشانه چیست؟
نمی‏فهمم. واقعا نمی‏فهمم. مثلا شصت درصد مردم عراق شیعه‏اند. بقیه هم مسلمان. دولت هم که دارد. امنیت خیلی از شهرهای عراق هم که به عهده دولت است. نه! تحلیل کردن کار راحتی نیست.

امریکایی‏ها ظالم‏اند. کافر هم هستند. کافر نباشند، مشرک‏اند. انگلیسی‏ها هم که حتی در ایران اشغال‏نشده هم دست از اشغال‏گری برنمی‏دارند چه برسد به عراق. اما با همه این‏ها مگر مردم عراق غیرت ندارند؟ راهپیمایی کردن بس است! به خدا بس است. بی‏غیرتی با راهپیمایی درست نمیشود.

نمی‏خواهم به کسی توهین کنم. نمی‏خواهم بگویم هر چه هست تقصیر خود مسلمانان و شیعیان است. نه! می‏خواهم بگویم ما مسلمان نیستیم. می‏خواهم بگویم بیایید سعی کنیم در شیعه‏بودن خودمان شک کنیم. این بهانه بس نیست که امریکا خیلی نفهم است. حتا اگر ثابت کنیم که امریکا و صهیونیسم و القاعده و بقیه گروههای تروریستی همه‏کاره دنیا هستند و همه چیز زیر دست‏شان است، باز هم توجیه خوبی نیست.

البته بهتر و بیشتر از این انتظاری نیست. چه انتظاری داریم؟ ملتی در مظلومیت و بی‏داد روزگار می‏گذرانند و کشورهای متحد اسلامی! حتی عُرضه کمک و هم‏کاری هم ندارند. چه رسد به اعتراض! چه رسد به دیپلماسی!

نشان به آن نشان که در یک کشور اسلامی مثل قطر برپایی راهپیمایی روز جهانی قدس ممنوع است و نیز بقیه راهپیمایی‏ها و تجمعات مردمی. نشان به آن نشان که بزرگ‏ترین آرزوی سران دیکتاتور و بی‏غیرت حاکمیت ام‏القرای جهان اسلام(عربستان سعودی) کسب نشان پرافتخار!نمایندگی تام‏الاختیار امریکا و رژیم‏های زورگو در خاورمیانه است.

بگذریم. هر چه بگوییم و هر چه آسمان آبی را به ریسمان پلیدی‏های زمین بدوزیم، اینک بار دیگر به ناموس مسلمین توهین شده است. و ما همچنان در تماشا.

و چه زهرآگین تماشایی... . آن هم در بی‏خبری.

تحلیل‏های فنی و کاملا علمی را می‏توانید از شبکه‏های مختلف صداوسیمای جمهوری اسلامی بشنوید، البته اگر صلاح بود به گوش ملت برسد.