به نام او که دل را چاره‌ساز است.

با سلام به همه دوستان خوب خودم که در این چند ماهه به دست آورده‌ام.

امید که همه‌تون همیشه خوش‌هال باشید و برای ما هم دعا کنید که همین‌گونه باشیم.

همین چند روز پیش هفته پر برکت! وهدت به پایان رسید.

ما نیز بسی در هم‌دلی و مهربانی با برادران ناتنی‌مان تاکید می‌کنیم.

اما نکته‌ای را باید بگویم و آن این‌که نام‌نهادن آن چند روز به هفته‌وهدت یک تاکتیک است که به هیچ‌وجه به خودی خود درست نیست، اما به دلیل مسلهت جهان اسلام و ایستاده‌گی در برابر جهان فرو رفته در جاهلیت مدرن،این کار واجب می‌نماید.

البته گرامی‌داشتن این هفته هم بر آن‌هایی واجب است که برای خودشان یا دیگران، کسی هستند یا این‌که برادران ناتنی‌مان از آن‌ها هساب می‌برند.

یعنی ما که به جایی وسل نیستیم و کسی از سخنان ما چهره خود را عبوس نمی‌کند، می‌توانیم به آسانی بگوییم که ما تا ابد در دل‌مان نگه‌می‌داریم کینه اولی و دومی و سومی را، که زبانم، از آوردن اسم‌شان شرم می‌کند.

نشسته‌ایم چشم به راه آمدن امید آخرین قلب‌های شکسته از ستم خودبزرگ‌بین‌ها، تا هر که ستم‌دیده است، ستم‌گر را در دادگاه عدالت اسلامی ببیند، به خسوس این نادانان ستم‌پیشه که نزدیک به یک‌میلیارد مسلمان را از جاده مستقیم الاهی دور کرده‌اند و به سنی‌گری کشانده‌اند.

خدای بزرگ، ما را ببخشد.

البته ما خیلی خدا رو شکر می‌کنیم که سگ‌سنی نشده‌ایم.

دعا کنید ما رو

یا علی‌