من معذرت می‏خواهم...

من از طرف عدلیه نظام مقدس جمهوری اسلامی از همه معذرت می‏خواهم.
من از طرف شخص آقای شاهرودی و همه زیر دستانش، از فرمان 8 ماده‏ای رهبر انقلاب که لابد هنوز به پیمان هشت ماده‏ای تبدیل نشده، معذرت می‏خواهم.

من کاره‏ای نیستم.
ببخشید توی کار بزرگ‏ترها فضولی می‏کنم.
اصلا من از شخص آن آقایی که از مسئولان خواسته بود که قوه قضاییه ملجأ و پناه مظلومان و ستم‏دیدگان باشد، پوزش می‏خواهم. البته می‏دانم که این ادبیات قدیمی شده است اما آقایان باید یادشان بیاید.

من از جناب آقای شهرام هم پوزش می‏خواهم که در زندان‏ جمهوری اسلامی نتوانسته‏ایم بیشتر از یک خط موبایل و یک دستگاه رایانه و این‏ها در اختیارشان بگذاریم.
من از شهرام جزایری عرب و همسرشان معذرت می‏خواهم که باید تولد فرزند نازنین‏شان را وقتی جشن بگیرند که شهرام خان بیش از یک سال است مجبور است در هتل اوین زندگی کند.

اظـهـارات دبـیـرکـل جـامـعـه اسـلـامـی دانـشـجـویـان دربـاره قـوه قـضـائـیـه

آقایان محترم!
اگر از چشمان مردم شرم نمی‏کنید. اگر از روز جزا نمی‏ترسید که حق تک تک مردم را از حلقوم‏تان یرون بکشند. اگر از بر زبان آوردن اسم امام شرم‏تان نمی‏ود. اشکال ندارد. راحت باشید. راحت راحت.
اما حق ندارید حرف از اسلام و مسلمانی و عدالت و علی و این حرف‏ها بزنید. این حرف‏ها برای دهان امثال شما که حتی نمی‏توانید یک مفسد شناخته‏شده و تابلوتر از بیلبورد را سر جایش بنشانید، خیلی بزرگ است. خیلی.

حواس آقایان باشد تا شرکت رانی بیاید توی ایران سرمایه‏گزاری کند...