هر کسی حق دارد آرمان‏هایش را فریاد بزند. تا زمانی هم که قانون را زیر پا نگذاشته است، کسی حق ندارد به او نگاه چپ کند. سزای تعرض به قانون را هم قانون مشخص کرده است.

امروز شاید هشتم مارس است.

ساختار نظام جمهوری اسلامی،‏ بر اساس احکام اسلامی شکل گرفته است. آن‏چنان که امام خمینی رحمةالله علیه فرموده‏اند، بر اساس فقه جواهری.

نمی‏خواهم زیاد توضیح بدهم اما تجربه ثابت کرده است که ارکان جمهوری اسلامی ایران به حدی از قوت رسیده است که نیازی به عقب‏نشینی از آرمان‏ها و اهداف خود نبیند. به علاوه نیازی هم به انجام اعمال غیرقانونی و یا حتی دارای شبهه قانونی از سوی نیروی انتظامی یا قوه قضاییه احساس نمی شود.

 تجربه ثابت کرده است که در طول سال‏های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی،‏ هر چه گروه‏ها و جریان‏های مخالف یا معترض فرصت جولان بیشتری یافته‏اند،‏ ارکان جمهوری اسلامی نیز مستحکم‏تر شده‏اند،‏ گرچه در یک بازه زمانی مشکلاتی را به وجود آورده‏اند.

 آن‏چه امروز مدعیان برابری حقوق زن و مرد فریاد می‏زنند،‏ با اطمینان تمام راه به جایی نخواهد برد،‏ چون صریحا با قانون اساسی و قوانین عادی جمهوری اسلامی در تناقض آشکار است. البته آن‏ها که جلوی خانه ملت جمع شدند، خواهان تغییر بودند.

 اگر فعالان سلسله‏ تجمع‏های این چند روزه را همان فعالان کمپین یک میلیون امضا برای تغییر در قوانین بدانیم،‏ این عبارت قابل توجه است که: ما امضاءکنندگان این بیانه خواستار رفع تبعیض از زنان در کلیه‎ قوانین بوده و از قانونگذاران می‎خواهیم که نسبت به بازنگری و اصلاح قوانین بر اساس تعهدات بین‎المللی دولت اقدام نمایند. واضح است که این‏گونه حرکت‏ها به دلیل آرمان‏گرایی بیش از اندازه،‏ قادر به جذب اعتماد عمومی لازم نخواهد بود و سرانجامی جز یاس نیروهای فعال نخواهد داشت.

البته واضح است که این‏گونه حرکت‏ها بی‏نتیجه هم نخواهد بود. با همه فشارهای اجتماعی، قانونی،‏امنیتی و ... که بر سر راه این فعالیت‏ها وجود دارد،‏ یقینا تغییراتی در نوع نگاه حاکمیت ایجاد خواهد کرد.

 نتیجه این‏که تجربه دوم خرداد و حتی تجربه‏های پیش از آن ثابت کرده است که حتی اگر فعالان کمپین یک میلیون امضا، واقعا بتوانند یک میلیون نفر را هم با خود همراه کنند،‏ به دلیل عدم وجود واقع‏بینی در اهداف و چشم‏اندازها،‏ شکست این جریان از یک‏سو باعث هرز رفتن انگیزه‏های همراهان این حرکت‏ها می‏شود و از سوی دیگر مانند پادزهری عمل می‏کند که با بهره‏برداری از سم ضعیف عدم واقع‏نگری به دست می‏آید و نتیجه آن خواه‏ناخواه تثبیت جایگاه ارکان حاکمیت جمهوری اسلامی و قانون اساسی و قوانین عادی خواهد بود.

جای تعجب است که سایت‏های خبری جالبی مانند ... و ... با جدیت تمام به کارشان مشغولند اما ... . این نوشته‏های سمت راست را ببینید.

به همه این حرف‏ها اضافه کنید این‏که تعداد امضا کنندگان این بیانیه بعد از 5 ماه هنوز به 4 هزار نفر نرسیده است.

در هر صورت این نکته را نباید فراموش کرد که فعالان فمینیسم در ایران، از دو حالت خارج نیستند؛ یا نسبت به الزامات اهداف‏شان اطلاعات کافی ندارند و یا این که وظیفه خود را اعتراض کردن می‏دانند حتی اگر اعتراض‏شان غیرقابل شنیدن باشد.