من بي تقصيرم. من آن چه ديده ام را تصوير کرده ام. نمي فهمم. چرا مي خواهيد ملتزم به اميدواري باشيد؛ در حال و روزي که داريم مي بينيم حتا کورسويي از اميد وجود ندارد. البته اميد به خدا که هميشه هست؛ اما تصديق مي فرماييد که هيچ اميدي به مسلماني ما و عرب ها نيست. هست؟ نيست. خودتان هم مي دانيد. رخوت و بي تفاوتي؟ حرف ها مي زنيد. دقيقا به نکته ي بسيار خوبي اشاره نموده ايد. رخوت و بي تفاوتي. دقيقا دو چيزي که امروز به راحتي مي توان دست کم در ميان حاکمان کشورهاي اسلامي و عربي ببينيد. تف به اين مسلماني. نوشته ي من هم کاملا کنايه آميز بود. و البته فکر کنم واضح بود که مي خواستم به کودک غزه اي بگويم که قرار نيست از دست ما کاري بربيايد. راست نمي گويم؟ به نظر شما چاره ي امروز کودک غزه اي جز اين که آرزوي مرگ کند چيست؟ کودک غزه اي بميرد بهتر است تا آنکه هم کيشاني چون ما داشته باشد. همين.