سلام
خوبيد؟
من كه هرروزنامه خريدني رو كا ربيهوده اي ميدانم در اين عصر اينترنت كه با يك كليك ميتوان هزاران نشريه و روزنامه را بيرون كشيد و خواند
من فكر ميكنم كه اين اصلا فكر جالبي نباشه كه آدم فكر كنه اگه برا كسي كامنت گذاشت، آماتوره. البته من كه حرفه اي نيستم اما برا بعضي مطالب اگه كامنت نذارم خيلي لجم در مياد مخصوصا اگه با اون صحبتا مخالف باشم.و كامنتم هم مخالفخوني باشه.( چه كلمه بي مزه اي)
البته بعضي وقتا برا بعضي حرفاي خيلي قشنگ و خوب هم دلم نمياد كامنت بذارم چون اگه بذارم دلم ميخواد كه بگم متنش خوبه، اونوقت چي ميشه؟؟؟ هيچي !! ميشه يه كامنت كليشه اي.
تقريبا با حرفاتون موافقم اما ميدونين يه جورايي فكر كنم كه اول و اخرش رو تو دلتون گفتين.يعني ميدونين وقتي خوندم حالت كسي رو داشتم كه به يه سخنراني خوب از نيمه رسيده و بعدشم اونوقت از اواخرش پا شده و رفته.
همين.
نه همين نه... اينم هست...
من از نظرات شما خيلي استفاده ميكنم. حالا چه برا متناي خودم ، چه برا متناي ديگران كه ميذارين.
موفق باشين. يا علي.
پست قبلي خيلي زيبا بود . جانا سخن از زبان مامي گويي.
- سلام
مساله تنها رد پا گذاشتن نيست. هميشه گفته ام وبلاگ نويسي آدابي دارد. آن سوي نوشتنش خواندن و کامنت دادن است. قرار شد وبلاگ امکان نقد خودمان را بي واسطه به ما بدهد. چرا مااين رااز ديگران دريغ کنيم؟ چون از آنها بهتر مي نويسيم؟ چون سابقه بيشتري داريم؟ چون آنهاعددي نيستند؟
ديگه از ماها گذشته که نظر بديم تا بيايند و نظر بدهند! هر چند سعي ميکنيم اگر کسي آمد به رسم مهمان نوازي ما هم به مهماني وبلاگش برويم.
خب
خيلي وقتها، خيلي اعلام حضور ها، براي خيلي ها نشاط آور و خوشحال كننده است.و شايد كامنت هم يك اعلام حضور باشد. و اگر با انتقاد يا تعريف باشد كه چه بهتر.....
