وعليکم السلام ورحمةالله.1-موافقم که محور اساسي هر انتقاد موثر، توجه به نقش سازندگي است.2-موافقم که انتقاد کردن مراحلي دارد که بايد مراعات شود اما به هيچ وجه نمي پذيرم که يکي يا اساسي ترين مرحله انتقاد، راهکار دادن باشد. اصولا اين گونه بحث کردن معمولا براي ساکت کردن طرف مقابل استفاده مي شود، چون اگر من انحرافي در مسير کار دولت مي بينم، بايد آن را بازگو کنم؛ مثلا عدم توجه دولت عدالت به بدحجابي کارکنان ادارات و موسسات دولتي انحرافي است که نيازي به راهکار ندارد و دولت وظيفه دارد آن را سامان دهد؛ تازه! اگر آقاي دولت محترم انتقاد را کمک مي بيند، هر کمکي را بايد تحويل بگيرد آن هم با منت؛ 3-پس واضح شد که لزومي ندارد هر انتقادي همراه با راهکار باشد. 4-بزرگ ترين شان آقاي رييس جمهور خدمتگزاري است، آن هم بر اساس قانون اساسي و رويکردهاي رهبري؛ اينکه آقاي رييس جمهور خودشون فرمودند که از انتقادهاي علمي و صحيح استقبال مي کنند چيزي را عوض نمي کند، بايد در عمل نشان دهد که تاکنون اين گونه نبوده است5-يادداشت من به هيچ وجه به صحبت هاي قبلي شما ربطي نداشته است.6-دولت اسلامي بايد به حدي از خويشتن داري سياسي رسيده باشد که حتي با نق زدن مخالفان هم دوستانه برخورد کند چه رسد به اينکه دولت اقاي احمدي نژاد حتي دوست داران انقلاب را هم گاها از خود رانده است همان طور که از ان طرف افرادي چون مهرداد بذرپاش و مشايي را زير بال حمايت خويش گرفته بود و گرفته است.موفق باشيد التماس دعا