سلام!
دليل نميشه كه هر حرف قشنگي، خوب هم باشه. اعتراف به شكست، خوبه، اما اعتراف به گناه، خوب نيست! اون هم در جايي كه ائمه ما اينكارو نفي ميكنند. و خدا هم اجازه نميده به غير از خودش با كسي در اين مورد صحبت كنيم.
من ميگم، اعتراف به شكستها، اين هم براي خود شخص خوبه، كه قبول داشته باشه، شكستهايي داشته، و هم براي ديگران، كه درس بگيرن از شكستها.
يه پرتقال ترش ترش ترش رو ميشه با يه ذره نمك شور شور شور، به عسل تبديل كرد. امتحانش كرديد، ميدونم.
خيلي وقتها يه كوه خاك رو با يك ذره كيميا ميشه تبديل به طلا كرد. فقط مسئله اينكه كه حاضر باشم، به خودت زحمت بدم كه به كيميا برسم.
