اشتباه کردم.

باید برگردم به دست‏کم یک سال پیش؛ بسی درون‏گراتر از امروز.

کار سختی است؛‏ اما لازم.

یکی از آثار باستانی ماندگار جمهوری اسلامی ایران که توانسته از پس طوفان‏های حوادث استوار و پابرجا بماند شیءی تاریخی با نام علمی Universe است. و اینک این سرمایه ملی، فرهنگی و عالی، مایه مباهات ایرانیانی است که به فرهنگ چندین هزار ساله خود می‏بالند.

طبق آخرین اخبار واصله از خبرگزاری موج‏منفی‏نیوز، دیروز در جلسه‏ای محرمانه که در سازمان میراث فرهنگی با حضور تئوریسین نظریه «و امروز دوران اسلام‏گرایی هم به پایان رسیده است» و بدون حضور خبرنگاران چیز برگزار شد، تصویب شد از این اثر ماندگار و جاودانه فرهنگ ایرانی تجلیل یا به قول معروف اجلال شود.

بنابر کاوش‏های باستان‏شناسان، نام علمی این اثر باستانی، Universe است؛ که ما در این گزارش از نام فارسی آن استفاده می‏کنیم؛ کیهان. این جلسه با تشریح خواص و سودمندی‏های این اثر باستانی ادامه یافت.

1- وجود فردی به نام «حسین آقا» در نزدیکی‏های این شیء تاریخی یکی از مهم‏ترین شاخصه‏های این اثر منحصر به فرد است؛ در تاریخ آمده است که وجود این فرد تاثیرگذار در کنار این اثر تاریخی موجب حفظ آن از یک موجود ویرانگر به نام reflex شده است.

2- بر اساس مشاهدات علمی باستان‏شناسان، به جز تغییرات اندکی که پس از سال‏ها در آن صورت گرفته است، حتا اندازه فونت آن هم دچار هیچ تغییر باستان‏شناسانه‏ای نشده است.
تنها تغییر تا اندازه‏ای قابل مهم جلوه داده شدن این اثر تاریخی، تغییر نمایش آن از، بعد از ظهری به صبحی بوده است.

3- این اثر تاریخی یکی از بی‏نظیرترین آثاری است که چندلایه بوده است. گرچه لایه‏های آن از حیث شکل و چیزهای دیگر تفاوت‏های بنیادین باستان‏شناسانه با هم دارند. مثلا لایه‏های ابتدایی و انتهایی چنان با دقت و کوبنده هستند که گویی همه آن‏ها را خود حسین آقا تنظیم کرده است؛ در مقابل لایه‏های داخلی گویی توسط یک آدم خواب‏زده‏ی خواب‏گرد خود خواب‏پندار ساخته شده است.

البته سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، از 200 سال پیش تاکنون هر ساله دستور منع بازسازی باستان‏شناسانه این اثر را به اتفاق آرا تمدید می‏کند. شاید به همین دلیل است که به جز بعضی از شکل و شمایل‏های اطراف آن که آن هم احتمالا به دلیل بادهای موسمی ایجاد شده است، هیچ تغییری در آن گزارش نشده است.

4- در اخبار و روایت‏های تاریخی آمده است در یکی از اسطوره‏های قوم تانگو این اثر تاریخی نماد کوتاه نیامدن بوده است. البته در بعضی از اقوال هم گفته شده است که نماد شکست ناپذیری در برابر دادگاه انقلاب بوده است؛ البته احتمالا توضیحات ادامه آن از اسناد حذف شده است.
حالا که بحث اسطوره‏ها شد این نکته را هم باید اضافه کرد که این شیء تاریخی یکی از بی‏نظیر‏ترین‏های اسطوره بوده است؛ به بیان ملیح‏تر، یکی از پراسطوره‏ترین اشیاء تاریخی بوده است.

5- یکی از مهم‏ترین مباحث درباره این شیء تاریخی ارزش‏مند و مهم و حیات‏بخش، مباحث امنیتی پیرامون Universe است. اهمیت و مهمی این مباحث تا به آن جاست که بنابر اعتقادات و باورهای بومیان افریقایی، این شیء می‏تواند همه وقایع تاریخی را دست‏کم سیزده روز پیش از روی دادن پیش‏گویی کند. البته بعضی از این بومیان اعتقاد راسخ دارند که این بحث ربط‏های جالبی با همان «حسین آقا» دارد. البته هیچ مدرک مستند و قابل چیزی برای این ادعا یافت نشده است.

نوار ضبط شده از این جلسه سری بعد از این دچار خش زیادی است؛ به هر روی تصمیم پایانی این جلسه که در محل اصلی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و با حضور نمایندگان سازمان یونسکو و آقای نظریه‏پرداز «و امروز دوران اسلام‏گرایی هم به پایان رسیده است» برگزار شده بود؛ برگزاری مراسمی برای اجلال یا همان تجلیل از این اثر باستانی تاریخی بود.

امید که این اثر تاریخی غیرتغییریافته، هیچ‏گاه دست‏خوش تغییر نشود.

سرخ، زرد، سبز...
هر چه باشد سیب است؛ اما سرخش سیب‏تر!
نگاهت که به آن افتاد بسم‏الله را جاری کن. چشمانت را ببند و نفس عمیقی بکش. ببین چه عِطری می‏دهد؟
سیب ِ آدم علیه‏السلام عِطر شیطنت می‏داد، عِطر وسوسه و شاید عِطر حوّایی زمینی که به خاکش چسباند.
سیب نیوتون عِطر جاذبه داشت؛ و علم، عِطر ظهور رنسانس. سیب از درخت افتاد؛ مقهور قانون طبیعت شد و ذهن پرسش‏گر نیوتون علامت سوال بزرگی از اراده و تدبیر خدا.
دوباره چشمانت را ببند. رایحه‏اش را با عقلت حس کن.
سیب تو چه عِطری دارد؟
 

*امام باقر علیه‏السلام: هنگامی که خواستی سیب بخوری، آن را ببوی وسپس بخور. اگر این کار را انجام دادی، هر درد و عارضه‏ای از تنت بیرون می‏رود و همه آن‏چه از ارواح، در انسان ایجاد می‏شود، فرو می‏نشیند‏.
دانش‏نامه احادیث پزشکی، ترجمه دکتر حسین صابری، ص 476

هر چه جلوتر برویم، پیچیدگی‏های زندگی بیش‏تر می‏شود...

حالم حرف اضافه هم می‏خورد.

امروز روز سیزده آبان بود؛ و هست.
روز ملی مبارزه با استکبار جهانی؛ روز دانش‏آموز هم هست.

یکی از رکن‏های اساسی انقلاب اسلامی، استکبارستیزی و مبارزه با قدرت‏های زورگو بوده و خواهد بود. شکی نیست که عبارت تاریخی «مرگ بر امریکا» نمونه بارز این استکبارستیزی بوده است. عبارتی که امروزه در همه جای جهان فریاد می‏شود؛ البته به جز کشورهایی که سرسپردگی‏شان نسبت به امریکا آن‏قدر زیاد هست که حتا اجازه‏ی به زبان آوردن این جملات را به مردم خویش ندهند.

ما به خاطر پایندی به اهداف و آرمان‏های‏مان حاضر شده‏ایم دست از منافع بسیار اقتصادی و سیاسی بکشیم؛ البته چیزی را از دست نداده‏ایم؛ آن هم در برابر استقلال چندجانبه.

اما نکته‏ای که هست این‏که امروز عبارت «مرگ بر امریکا» تنها یک نماد است؛ نمادی برای نشان دادن رگ غیرت به همه؛ جمله‏ای تنها برای بزرگ جلوه دادن عقایدی که دیگر شاید آن‏چنان به آن‏ها پایبند نباشیم.

نمی‏دانم عبارت جالب و رؤیایی «کشور دوست و برادر» را شنیده‏اید یا نه؟! حتما شنیده‏اید. عبارتی که برای خیلی از کشورها استفاده می‏شود؛ البته این عبارت فقط کاربرد حاکمیتی دارد!
چند تا از این کشورهای جالب «دوست و برادر»، برادران جالب شورای همکاری خلیج فارس هستند. منافقانی که همه رگ‏های غیرت‏شان را شاید در کاخ‏های رؤیایی امریکا و اروپا زده‏اند.

آخرین اقدام برادرانه، دوستانه و محبت‏آمیز این دوستان احمق جمهوری اسلامی، پیشنهادی برای حل مشکل هسته‏ای ایران بوده است. گرچه از بردن اسم نحس این کشورها کراهت دارم اما خوب است بدانید؛ 
          عربستان سعودی؛ غاصبان حرم الاهی و حرف گوش‏کن مطلق ایالات متحده
          کویت؛ متحد بی‏‏چون و چرای امریکا
          بحرین؛ کشور دوست و برادر؛ با اکثریت شیعه و حاکمیتی ظالم و زورگو نسبت به شیعیان
          عمان؛ ایضا کشور دوست و برادر که هیچ کسی را بی‏نصیب نمی‏گذارند. 
          قطر؛ اوج بی‏غیرتی و حماقت را می‏توانید در این حکومت ببینید. اوج فضای بسته سیاسی؛ اوج اختناق سیاسی اجتماعی؛ در عین حال متحد، دوست و نوکر امریکا و دارای روابط نزدیک با غاصبان قدس شریف
          امارات عربی متحده؛ مصداق بارز حاکمیتی بر اساس اصول اسلام ناب امریکایی

کشورهای دوست و برادر عضو شورای همکاری خلیج فارس، برای حل بحران هسته ای ایران، پیشنهاد کرده اند عملیات تولید سوخت هسته‏ای برای کشورهای خاورمیانه در یک کشور ثالث مثل سوییس انجام شود؛ و با به هم آمیختن دو صفت ذلت و حماقت خواسته‏اند اختلافات هسته‏ای ایران با آژانس انرژی هسته‏ای را حل کنند!

امروز روز سیزده آبان است؛ شورای همکاری خلیج فارس کم‏تر از امریکا نیست؛ اگر پرروتر و بی‏حیاتر نباشد. با منافق‏هایی که دستان کثیف‏شان تا آرنج در ظلم و گناه و هم‏چنین غصب حاکمیت کشورهای عربی فرو رفته است نباید به‏تر و مناسب‏تر از امریکا رفتار کرد.

مردم طرف معامله دولت‏های بی‏شعور عربی نیستند؛ پس انتظار ما از دولت این است که دست‏کم با شورای همکاری خلیج فارس مقابله به مثل کند. آیا انتظار زیادی است از دولتی که خود را غیرت‏مند و عزت‏مدار می‏داند؟

از قاب پنجره بیرون را دید می‏زنی‏. ماشین‏ها بسان یک بند انگشت هستند، آدم‏ها مثل لشکر مورچه می‏روند و می‏آیند و همه‏شان در مشت تو جای می‏گیرند‏. اگر خوب دقت کنی می‏بینی چند وجب هوا بیشتر مالک نیستی‏. آپارتمانی با این تأسیسات و سیستم پیشرفته با یک خانه تکانی زمین پوچ می‏شود و آن وقت باید با انگشت اشاره کنی که: یادش به خیر قبلا آن جای آسمان مال من بود!
اما همین تکه آسمان هم بالیدن دارد‏. قوطی کبریت فضایی که هر گوشه‏اش سوراخی است برای نمایاندن جدید‏ترین مد دکوراسیون داخل خانه‏. انصاف بیش از این؟! هم تو تمام مردم را می‏بینی، هم مردم تمام تاریک روشن زندگی‏ات را‏.
گذشت آن زمان که زیر نور شمع با قلم و دواتی روی کاغذ کاهی حسب‏حال می‏نوشتند‏. انگشتانت دکمه‏های کیبورد را نوازش می‏کند و روی فضای فضایی وبلاگت دل‏نوشته می‏نویسی‏. قطار لینک‏های دوستان را ردیف کرده‏ای‏. چند انگشتی می‏شوند و هر کس که به وبلاگت کلیک رنجه کند تمام عمق دلت را شیرجه می‏رود‏.
اگر در عصر قحطی کاغذ، گریزی از وبلاگ نباشد؛ دست‏کم می‏توانی حرف‏هایی با سرانگشت بر ساحل دلت حک کنی و فقط تری اشکت محوش کند‏.
دلت خانه‏ی محبوب است نه ویترین منظور‏!