فکر می‏کنم نامه انتقادی چند روز پیش محمد نوری‏زاد به رییس صداوسیمای جمهوری اسلامی بهانه خوبی برای بیان چند انتقاد نسبت به عملکرد سازمانی باشد که قرار است دانشگاه عمومی باشد.

در یادداشت پیشینی که درباره صداوسیما نوشته بودم، به تفاوت دین من با آقای ضرغامی اشاره کردم. آقای ضرغامی و مدیران ایشان در این سازمان، انسان‏های جالبی هستند.

صداوسیما دوست ندارد بگوید دیگران چه فکری می‌کنند. دوست ندارد حتا بگوید دیگران که این‌گونه یا آن‌گونه می‌اندیشند، اشتباه می‌کنند؛ به این دلیل. به جای این همه زحمت، سانسور می‌کند؛ به این امید که آن فکر و آن سخن شنیده نشود.
البته دوستان عزیز تلویزیونی پیچیده‌تر از این حرف‌ها هستند. یعنی بعضی وقت‌ها برخی نظرات و افکار را آن‌چنان لوث می‌کنند که همه فکر می‌کنند تنها حرف درستی که در همه کره زمین یافت می‌شود، حرف همین آقای صداوسیماست.

البته توجیه‌های جالبی هم دارند. نمی‌خواهند ذهن مردم را آشفته کنند. نمی‌خواهند سری که درد نمی‌کند را ببندند. و از این نوع افاده‌ها.

روزهای انتخابات که می‌شود، موجی به راه می‌افتد علیه نظارت استصوابی. بعد از نزدیک به سی سال از پیروزی انقلاب، آقای صداوسیما عُرضه درونی کردن -مثلا- این یک قلم جنس را برای مردم نداشته است. چرا؟ چون روزهای انتخابات وقت بحث‌های تئوریک و دقیق نیست، روزهای غیرانتخابات هم که مردم می‌خواهند یانگوم ببینند. غیر از این است؟

دین‏داری صداوسیما، فقط برای بستن دهن آن‏هایی است که به ظواهر دین اهمیت می‏دهند.
یک مثال دیگر. آقای صداوسیما در قضیه برخورد نیروی انتظامی با مظاهر ناامنی اجتماعی، چه‏قدر همراهی و کمک کرد؟ خیلی. حال سوال این‏جاست که اگر صداوسیما حقیقتا به دنبال تبلیغ اسلام و این حرف‏هاست، چرا خودش فکری به حال درونی کردن مثلا حجاب برای زنان جامعه نمی‏کند.

حجاب. بهنوش بختیاری. بازی‏گر همیشگی طنزهای روتین تلویزیونی. با یک جستجوی ساده در -مثلا- گوگل، عکس‏های این موجود را می‏توانید ببینید. حال این عکس‏ها را با قیافه همین موجود در طنز چارخونه مقایسه کنید. نتیجه چیست؟ صداوسیما؛ دورو.
سؤال بسیار جالب این‏جاست که صداوسیما به جز چپاندن بازی‏گران بدحجاب در حجاب‏های تصنعی آن‏هم فقط در برنامه‏های خود چه کاری کرده است؟ جالب‏تر این‏که تنها اثر این شیوه جالب، تبدیل شدن حجاب و چادر به یک یونیفرم سطحی است. چادری که هیچ بار فرهنگی و معرفتی ندارد. چادری که نشان‏دهنده باور یک زن مسلمان به دینش نیست.

صداوسیما، شُل‏حجابی موجود در خیابان‏ها را سانسور می‏کند. فکر هم می‏کند با این کار، همه خوش‏حجاب می‏شوند. اما به قول معروف کور خوانده است. صداوسیما یک فکر سیاسی بسته و قشری را تبلیغ می‏کند، غیر از آن‏چه امام، رهبر انقلاب و قانون اساسی انتظار داشته‏اند و دارند. تبلیغ یک منش سیاسی آن‏گونه که گویی هیچ فکر دیگری وجود ندارد. لابد به قصد این‏که مردم بدانند راه درست همین است. در حالی که این کار از مسلمانی به دور است. دور.

طولانی شد. ادامه داشت. اما برای وقتی دیگر.