من اعتراض دارم. برای وبلاگستان مذهبی فارسی متاسفم. همچون رسانه ملی که روزهای مناسبتی یادش می‏افتد که از نمادها، موسیقی‏ها، انسان‏ها و موضوع‏های مذهبی و ظاهرا مذهبی استفاده کند، سرزمین وبلاگ‏های ما هم همین کار را می‏کند. روزهای مناسبت‏ها که می‏شود، هر کسی از آقای گوگل یک جستجوی جالب می‏کند، شعری را انتخاب می‏کند، یا متن ادبی جذابی را پیدا می‏کند و در کنار یک عکس رمانتیک توی وبلاگش می‏گذارد.

احتمالا الان دارم به وبلاگ‏های مذهبی توهین می‏کنم. توی همین لینک‏های خودم هم کم نیستند وبلاگ‏هایی که کارشان در مناسبت‏های مذهبی دقیقا همین است.

درست است که ما باید وظیفه خود را در قبال آرمان‏ها و عقیده خود انجام دهیم اما این کار مخاطراتی هم دارد که نیاز به دقت زیادی دارد. پرداختن تکراری و بدون خلاقیت به مناسبت‏های مذهبی و غیر آن حتا ممکن است نتایج کاملا منفی داشته باشد. آن چنان که این تجربه در صداوسیمای عزیز به انجام رسیده است!

خیلی‏ها می‏گویند ما باید این کار را بکنیم. می‏گویند ما باید وظیفه خودمان را انجام دهیم. به خاطر همین هم هیچ توجهی نمی‏کنند که آیا در این کارشان حرفی هم برای گفتن دارند یا نه؟ آیا نوشته‏های‏شان در جهت تعظیم شعایر نتیجه‏ای هم دارد یا نه؟ آیا خواننده وبلاگ‏ها به یادداشت شما توجه می‏کنند؟ چیز تازه‏ای یاد می‏گیرند؟

همین الان سری به این‏جا بزنید. چهارقل یک پایگاه اینترنتی‌ست برای اطلاع‌رسانی روزانه از آن‌چه با موضوع اندیشه دینی و نیز فرهنگ جبهه، عاشورا، انتظار، شهادت و حق‏طلبی در گستره‌ی وب منتشر می‌شود.
به شهادت پیر و جوان و زن و مرد، اکثر وبلاگ‏هایی که در این خبرخوان آنلاین وجود دارد، از همان وبلاگ‏هایی هستند که شرح دادم.

این است سرگذشت وبلاگ‏نویسی متعهد فارسی. پرداختن به محتوا بدون توجه به فرم. بی‏توجهی به اقتضائات دنیای وب.